Welkom in Acanthus
2011 gaat een beetje aan ons voorbij, het is een slechte zomer en bovendien krijgt mijn vader een herseninfarct. We hadden dat jaar dus andere zorgen aan ons hoofd.
En toch, omdat de boog niet altijd gespannen kan staan en omdat we het swingen maar niet uit ons hoofd kunnen zetten beslissen we in juli 2011 om nog eens een poging te wagen in de Acanthus. Deze keer gingen we wel binnen, hoe dan ook ons besluit stond vast. En dat deden we dan ook, de deur van wat we nu onze Paarse Tempel noemen ging open, en we stapten met een bang hart binnen. “Welkom in Acanthus” kregen we te horen.
Is het de eerste keer? Vroeg de man ons aan de receptie? Aarzelend antwoorden we ja, ja de eerste keer. De eerste keer bij ons of de eerste keer in een parenclub? Schoorvoetend gaven we toe dat het de eerste keer was in een parenclub. Welkom! wierp hij ons toe, ik zal meteen iemand roepen die jullie een rondleiding zal geven.
Er was aardig wat volk in de club en het was heel druk die avond, al snel viel het ons op dat er veel Franstaligen waren die avond. Niet dat dat ons stoorde maar ze waren behoorlijk luidruchtig, geroep en getier en ze liepen zomaar van her naar der. Eigenlijk wat puberaal gedrag dat je er niet zou verwachten.
Enfin, we kregen een rondleiding, nogal haastig eigenlijk want er was veel volk. Het restaurant werd ons getoond, de eetzalen, de 2 discotheken, de lounge, de wellness en tenslotte onze eindbestemming de kleedkamers. Hah, de kleedkamers… Het was zaterdag dus geen dresscode om 22 uur. We waren dus niet verplicht die avond om ons in ondergoed of lingerie te zetten om 22 uur. We ontdeden ons van onze jassen en gingen rustig naar buiten, het was immers mooi weer, om te aperitieven in de redelijk grote “speeltuin”.
Ik denk dat iedereen het zo kon zien hoe zenuwachtig we waren. Beiden dronken we een Bacardi Cola, we keken aardig rond, opzoek naar bekende figuren van B4 dating, maar jammer genoeg vonden of herkenden we er geen. Wat ons ook opviel is de grote verscheidenheid aan bezoekers. Van jong naar oud, van deftig naar klassevol maar nooit marginaal of vieze en oude mannen die lopen te geilen op jong volk. Nee integendeel, gewoon volk, zoals je die in elk goed restaurant zou zien.
Na het aperitief, gingen we iets eten in het restaurant, ik kreeg geen hap door mijn keel, ik zat vol van de zenuwen niet wetende wat er ons te wachten stond. Het eten is er trouwens van een behoorlijk niveau, verwacht geen sterren keuken maar het smaakte mijn vrouw wel blijkbaar.
Sex in een parenclub?
Na het eten voelde ik een grote leemte opkomen… Wat nu? Wat doen we nu, ik stelde voor aan mijn vrouw om ons wat “lichter te gaan aankleden” en dan zouden we wel zien hoe de avond verder zou evolueren.
We waren nog niet naar “boven” geweest, boven zijn de aparte ruimtes van vertier, nee we bleven beneden zitten in de witte lounche. Daar zagen we regelmatig koppeltjes voorbij lopen, en ook vaak de enorm luidruchtige franse bende, die intussen straal bezopen waren. Voor ons zat een iets ouder koppel, veertigers denken we, rustig in een witte zetel te genieten van een glas wijn. Het koppeltje was ons eerder opgevallen, zij was een klassevolle dame, hij een nobele heer. Ik weet nog wanneer we buiten zaten te aperitieven dat we zeiden tegen elkaar dat het ons verwonderde zo een stijlvol koppel te zien, het leek net wel een school juffrouwtje zij mijn vrouw grappend. Onze eerste indruk bleek al gouw fout te zijn.
Intussen zaten we daar al een paar uur, te nietsen, dansers zijn we beiden niet, naar boven gaan dat durfden we niet. We kwamen geen bekenden tegen en de mensen van het Acanthus forum waar ik informatie vroeg en kreeg waar ik ook onze komst had aangekondigd, waren druk bezig met een verjaardagsfeestje. Normaal vangen die lieve forumgangers je wel wat op had ik gelezen. Het was zo druk die avond en wij zo verlegen dat we tussen de massa vergrijsden.
Plots horen we iemand roepen “Ja das ook lef hebben”. Mijn vrouw en ik keken naar elkaar en keken dan schuin voor ons. De ons eerder opgevallen zeer klassevolle dame lag met haar benen in de lucht in de witte lounche. Ik en mijn vrouw keken terug naar elkaar en leken wel stom verbaasd. Zomaar uit het niets lag er daar een vrouw met de benen open terwijl de man haar oraal aan het bevredigen was. We konden het maar niet begrijpen. Raar we weten toch waar we zijn.
Mijn vrouw sprong recht, “kom, we zijn hier weg!”
Volgend hoofdstuk: Acanthus II